Chateau Du Fresne X Custom Ode
SOUNDTRACK SUGGESTIE
SFEERMAKER VOOR TIJDENS HET SCROLLEN
Ik heb me verdiept in Château du Fresne, de geschiedenis, nagedacht over de vorige bewoners en hoe ik dit voor Voyage kan vertalen. Dat heeft geleid tot vier verschillende concepten — elk met een eigen toon, vorm en sfeer, en allemaal ideeën die me zó leuk lijken om mee aan de slag te gaan.
Om ze visueel wat kracht bij te zetten, heb ik mijn grote vriend DALL·E gevraagd om ze te vertalen in beeld. Luistert niet altijd even goed, dus het zijn absoluut geen exacte weergaven, maar zie ze maar als schetsen van ideeën.
Benieuwd wat jullie ervan vinden. Als een van de concepten jullie aanspreekt, werk ik het met liefde verder uit.
Concept 1.
Afterimage
Soms blijft iets hangen, ook als het allang weg is. Een beeld, een gedachte, een ontmoeting — licht dat op je netvlies is gebrand, of een gevoel dat door een ruimte blijft zweven.
In de installatie Afterimage wordt de kamer een soort geheugen. Niet letterlijk — er hangen geen foto’s, geen verhalen aan de muur — maar je voelt dat hier iets is achtergebleven.
Bezoekers komen binnen in een ruimte vol zachte reflecties: spiegels, doorschijnende doeken, licht- en schaduwvlakken waarin contouren zichtbaar worden. Soms een vage vorm, een hand, een silhouet — als een afdruk van iemand die er net nog was. Je ziet jezelf, en tegelijk iemand anders.
In het midden van de kamer staat een bureau. Hier mag je opschrijven wat deze kamer van jóu zou mogen onthouden. Een gedachte. Een indruk. Een zin. Al die teksten worden verzameld in een archief, dat groeit naarmate het festival vordert.
Zo ontstaat er langzaam een collectief na-beeld — niet van wat er precies gebeurde, maar van wat gevoeld werd.
Waarom dit werk werkt
Het trekt mensen de kamer in – het is stil, mysterieus, zacht geladen
Bezoekers worden deel van het werk – door iets achter te laten, verandert de ruimte
Het is visueel krachtig, maar niet druk – spiegels, licht en transparantie zorgen voor verstilling
Het voelt als een ritueel zonder uitleg – een ervaring die je meeneemt zonder te weten waarom
Past bij de context van Voyage – reflectie, traagheid, delen, aanwezig zijn
Concept: Afterimage
Een ruimte die zich dingen herinnert
Soms blijft iets hangen, ook als het allang weg is. Een beeld, een gedachte, een ontmoeting — licht dat op je netvlies is gebrand, of een gevoel dat in een ruimte blijft zweven.
Afterimage is een kamer die aanvoelt als een geheugen. Niet letterlijk: er hangen geen foto's, geen verklarende teksten, geen archieven. Maar iets in de atmosfeer verraadt dat hier iets is achtergebleven.
Een flard. Een indruk. Iets wat je niet kunt aanwijzen, maar wat je voelt.
Vormgeving & Materialen
Wanden: deels wit, deels met spiegelfolie of gebroken spiegelvlakken
Doeken: doorschijnende voile of organza, zacht golvend bevestigd in lagen of als doorgang
Licht: gericht daglicht via ramen, aangevuld met kleine projectors of spots die schaduwvlakken werpen
Bureau: houten schrijftafel met mooie pen, handgeschept papier of strookjes die in een stolp gelegd of aan dun draad gehangen worden
Zwevende elementen: met dunne visdraad opgehangen vormen (handen, ogen, fragmenten van gips of papier)
Geluid: optioneel een hele zachte soundscape — bijvoorbeeld ruis, ademhaling, geritsel
Bezoekerservaring
De kamer is stil en vertraagd. Zacht licht weerkaatst op spiegels, valt door halftransparante doeken, tekent schaduwen op muren en vloeren.
Bezoekers bewegen vanzelf langzamer. Ze zien zichzelf weerspiegeld — maar nooit helemaal. Altijd is er iets wat het beeld breekt: een vouw in het doek, een schemering, een andere bezoeker die even achter je staat.
In de ruimte hangt de suggestie van aanwezigheid. Je denkt dat je iets zag. Of iemand.
Een contour in de verte. Een hand, een schouder, een silhouette in het doek. Was er net iemand? Of ben jij dat zelf?
In het midden van de kamer staat een bureau. Een verstilde plek, met een handgeschreven kaartje:
"Wat mag deze kamer van jou onthouden?"
Bezoekers kunnen op een strookje papier iets achterlaten — een zin, een gedachte, een beeld, een ervaring.
Deze woorden worden gedurende het festival verzameld in een glazen stolp, of aan dunne draden aan het plafond gehangen, als zwevende gedachten. De kamer verandert langzaam. Je ziet wat anderen hebben achtergelaten, maar zonder context. Alleen de echo’s.
Mijn rol als kunstenaar
Ik ben aanwezig in de ruimte, niet als gids, maar als stille verzamelaar. Af en toe orden ik de bijdragen, noteer ik fragmenten of breng ik subtiele wijzigingen aan. Mijn functie is ritueel en vertragend. Ik ben er niet om uit te leggen, maar om waar te nemen.
Aan het eind van het festival kan ik het volledige archief van woorden bundelen in een post (boekje, mini-zine, digitaal verslag) — als afsluitend eerbetoon aan alles wat werd achtergelaten.
Technische opzet (eenvoudig en uitvoerbaar)
Ruimte: een kamer van Château du Fresne, liefst met zacht invallend daglicht en voldoende wandruimte.
Belichting: enkele gerichte spots (warm wit) + diffuus invallend daglicht → voor subtiele licht- en schaduwspeling. Eventueel gebruik van kleine ledpanelen met dimfunctie.
Spiegels: 3 tot 5 spiegels in verschillende vormen/groottes, deels op ooghoogte, deels lager. Licht verouderd of geslepen geeft extra gelaagdheid.
Transparantie: 2 à 3 doeken van voile of organza, hangend aan plafond of tussen muren gespannen (bijvoorbeeld wit/transparant, ca. 2x2 meter elk).
Vormen/sporen: Op enkele doeken en spiegels worden vage vormen aangebracht met transparante matterende spray of lichtreflecterende folie (denk aan een hand, een contour van een gezicht, enz.)
Schaduwspel: Eventueel gebruik van projectielicht met cut-outs of traag bewegend schaduwspel (bijv. met een traag draaiend mobiel object)
Bureau in het midden: eenvoudig houten bureau of schrijftafel, met pen/potlood en papier (liefst in blok of schriftvorm).
Archiefdoos: naast of onder het bureau een doos of lade waarin de blaadjes verzameld worden. Kan handmatig of in enveloppen.
Kostenindicatie — Afterimage
(voor een installatie van ca. 3 dagen tijdens Voyage Château Festival)
Concept 2.
Fragment ɸ Form
Wat zie jij, als je kijkt?
En wat ziet een ander, als jullie naar precies hetzelfde kijken?
Fragment ɸ Form is een levend oog in het midden van mijn kamer — een installatie waar jij aan meebouwt, gewoon met je eigen blik. Tijdens het festival vraag ik bezoekers om een foto te maken van iets dat hen raakt of opvalt: een detail uit het château, een moment, een textuur, een gevoel. Dat beeld mag je naar me sturen — via mail, mobiel, of postduif — en ik maak er ter plekke een transparante dia van.
Die dia’s kun je later terugvinden in mijn kamer. Je mag ze zelf combineren in het oog — steeds twee fragmenten tegelijk. En bij elk fragment zit een korte gedachte van degene die het zag: een herinnering, een opmerking, een vraag. Zo ontstaat er langzaam een archief van hoe we samen gekeken hebben, en hoe verschillend (of onverwacht raak) dat soms uitpakt.
Dit werk gaat niet over gelijk zien —
maar over naast elkaar kijken.
Over je even verplaatsen in de blik van een ander.
En over hoe mooi het is, als verschil niet in de weg staat,
maar juist iets nieuws mogelijk maakt.
Waarom dit werkt:
Bezoekers dragen direct bij aan het werk — het groeit met elke blik, elke bijdrage
De installatie is laagdrempelig én gelaagd — toegankelijk voor iedereen, met ruimte voor diepgang
Het nodigt uit tot empathie en nieuwsgierigheid — je ziet hoe een ander kijkt, zonder oordeel
De vorm is visueel krachtig en speels — het oog, de dia’s en het archief maken het fysiek en tastbaar
Het past naadloos bij Voyage — co-creatie, traagheid, lichtheid, en ruimte voor persoonlijke interpretatie
Concept 3.
Flight Patterns
Een ode aan de gedachte patronen van alle gedachten die door de eeuwen hebben rondgevlogen over het terrein van Chateau Du Fresne.
Hoog boven het water, midden op het terrein, staat een eeuwenoude duiventil. Een stille getuige van vlucht, terugkeer, en herhaling.
De installatie Flight Patterns is een ode aan die beweging — een choreografie van licht, lucht en herinnering.
De kamer wordt gevuld met transparante, hangende sculpturen die zacht meebewegen op de luchtstromen. Elk object — soms vleugelvormig, soms abstracter — draagt een geheim, een schaduw of een flard. Een geschreven zin. Een gestileerd silhouet. Een overgebleven vorm.
Het werk ademt. Het beweegt, ritselt, draait. Alsof er net iets vertrokken is — of nog net niet is geland. Bezoekers mogen zelf bijdragen: een geschreven gedachte, een fragment op transparant papier, een vorm die in de lucht mag blijven zweven.
De kamer wordt een luchtige kapel, een ritmisch ritueel zonder begin of einde.
Een plek om even in op te gaan. Zonder vast te houden. Alleen maar kijken. En laten gaan.
Waarom dit werkt:
Poëtisch en fysiek tegelijk – je voelt de ruimte zonder het te hoeven begrijpen
Direct verbonden aan het erfgoed – de duiventil krijgt een hedendaagse echo
Zintuiglijk meeslepend – beweging, licht, geluid, schaduw vormen samen een ervaring
Bezoekers dragen bij zonder dat het letterlijk hoeft – de interpretatie is open
Ideaal voor Voyage – traag, verstild, licht, suggestief — en ruimtelijk gelaagd
Concept 4.
Under the Skin
Wat leeft er nog in de muren?
Welke herinneringen ademt een huis uit, als je durft te kijken onder het pleisterwerk?
Under the Skin is een sculpturale dissectie van het château. In het midden van de ruimte hangt een opengewerkte installatie, als een zwevend lichaam — opgebouwd uit fragmenten die samen het binnenste verbeelden: houten balken als ruggengraat, koperdraden als zenuwbanen, een kalksteen als hart, pigment als bloed.
Sommige onderdelen zweven aan vislijnen, als in een anatomische atlas. Andere zijn vastgezet aan de muur of tegen het plafond, als echo’s van een vroeger gebruik. Alles samen vormt een choreografie van het geheugen. Je wandelt niet zomaar door een kamer — je wandelt door het lichaam van het huis.
Een soundscape van krakende vloeren, ademende wind en gedempte stemmen begeleidt de beleving.
Waarom dit werkt
Zintuiglijke ervaring – je ziet, hoort en voelt het gebouw als een lichaam
Conceptueel gelaagd – de bezoeker staat stil bij wat huizen onthouden, verzwijgen, of nooit meer loslaten
Esthetisch krachtig – visueel associatief, met sculpturale vormen die blijven hangen
Direct verbonden aan de locatie – het werk ís het kasteel, van binnenuit bekeken
Vult de kamer op een ruimtelijke manier – zonder drukte, maar met gelaagde diepte
